บล็อกนี้จะรีวิวเรื่องต่าง ๆ และ ตัวกูนั้นไม่ใช้ภาษาที่สุภาพน่ะการเขียนบล็อกก็คือการเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ไอ้เหี้ยแค่เขียนบล็อกต้องใส่ครับทุกบทความก็สุภาพเกินไปทีพูดกับเพื่อนนั้นมึงกับกูไอ้เหี้ยนู้นนี่นั้นแล้วแต่จะพูดพอเขียนบล็อกสัตว์เสือกพูดเพราะนั้นก็ไม่ใช่จริงไหมล่ะ ใครรับได้ก็ติดตามบล็อกกูได้นะใครรับไม่ได้ก็แล้วแต่เรื่องของมึงกูไม่ได้บังคับ

วันจันทร์ที่ 27 สิงหาคม พ.ศ. 2555

เคยลองแดก " มาม่า ราเมน รส ทงคัตสึ " ยังพวกมึง ในราคาห่อละ 15 บาท ไทย





รูปนี้ที่พวกมึงเห็นเป็นรูปด้านหน้าของ  " มาม่า ราเมน รส ทงคัตสึ "
ที่มีราคาห่อละสิบห้าบาทที่พวกมึงอยากจะซื้อแต่กลัวซื้อมาแล้วแดกไม่อร่อย
แต่ที่หน้าซองพวกมึงเห็นแล้วคิดว่าน่าแดกมากจะอร่อยจริงเหรอซื้อมาแดก
แล้วจะคุ้มกับเงินสิบห้าบาทของกูหรือเปล่ากูเชื่อว่าพวกมึงจะต้องคิดแบบกูบ้างละ




















และนี่เป็นด้านหลังใคร ๆ ก็ดูออกพวกมึงคงคิดว่ากูจะบอกพวกมึงทำห่าไรเนี่ย
แดกอนุบาลยังรู้เลยนั่นมันก็เรื่องของกูที่กูอยากจะเขียนใส่เข้าไปมีไรไหม

เมื่อเห็นการออกแบบของซอง  " มาม่า ราเมน รส ทงคัตสึ "
ว่าน่าแดกมากเลยเส้นด้านในแม่งจะเป็นยังไงว่ะของที่กูอยากรู้อยากเห็น
เสือกแกะดูไม่ได้อีกใน 7/11 หรือ โลตัส ใกล้บ้าน และ ห้างต่าง ๆ
เสือกมีกล้องวงจรปิดจับใบหน้าตาอันหล่อและส่วยของกูไว้อยู่
ถ้ากูแกะดูแล้วเนียนวางไว้ในชั้นเหมือนเดิมแม่งจะเห็นมั๊ยว่ะ
กูรู้พวกมึงต้องคิดแบบนี้ไม่ต้องมาปิดกูเลยกูรู้อยู่แล้วล่ะ




































นี่คือรูปเส้น  " มาม่า ราเมน รส ทงคัตสึ " ที่อยู่ในซอง  " มาม่า ราเมน รส ทงคัตสึ "
ที่แม่งมีราคาตั้ง สิบห้า บาท ดูด้วยตาถ้ายังไม่เอาไปต้มก็คล้าย ๆ กับ รสหมูสับนี่ละ
กูได้ทำการใช้กล้อง blackberry curve 8520 ถ่ายมาชัดได้เท่านี้ละถ้าหากพวกมึง
จะมาซีเรียสกับเรื่องรูปที่กูถ่ายมาเพราะกูไม่ได้เดือดร้อนเหี้ยไรกับพวกมึง
เพราะกูได้ได้แล้ว



















และนี่ก็เป็นเครื่องปรุงของ " มาม่า ราเมน รส ทงคัตสึ " ถ้ายังไม่แกะก็จะดูเหมือนกับ รสหมูสับ
ไม่ต่างอะไรกันเลยแต่สีของซองเครื่องปรุงจะแตกต่างกันแค่นั้นเอง





































และจากที่กูได้ตั้งหม้อต้มน้ำจนเดือดแล้วนั้นกูก็ได้แกะ " มาม่า ราเมน รส ทงคัตสึ "
ใส่ลงในหม้อพวกมึงคงสงสัยว่าทำใมในหม้อกูไม่มีผักเลยเพราะกูขี้เกียจหา
และขี้เกียจเอาผักไปล้างไงละ




















และเมื่อน้ำเดือดก็ทำการใส่เครื่องปรุงของ " มาม่า ราเมน รส ทงคัตสึ " ลงในหม้อ
แล้วรอให้ตัวเครื่องปรุง " มาม่า ราเมน รส ทงคัตสึ " เข้ากันในน้ำต้ม
จากนั้นก็ใส่เส้น " มาม่า ราเมน รส ทงคัตสึ " ลงไปมึงสังเกตว่า
สีของเครื่องปรุงหรือน้ำ " มาม่า ราเมน รส ทงคัตสึ "
สีแม่งจะออกคล้าย ๆ กับโจ๊กหมูสับ ไม่ใช่ บร๊ะเจ้าโจ๊ก ( Socool ) นะ
เมื่อใส่เส้นลงไปสีออกจะจืดมากแต่ก้ไม่ได้มีรสจัดไรมากนัก
สำหรับพวกที่ไม่ชอบแดกเผ็ดถ้าใส่น้ำต้มเยอะก็จะไม่ค่อยรู้รส
ถึงเครื่องปรุงของ " มาม่า ราเมน รส ทงคัตสึ "
กูใส่น้ำน้อยไม่น้อยจนเกินไปพวกมึงก็ตวงกันเอาละกันให้มันพอดีกับที่แดกนั่นละ




































และนี่ก็ต้มเส้น " มาม่า ราเมน รส ทงคัตสึ " เสร็จเรียบร้อยสีสรรดูจืดมากใช่มั๊ยละ
ไม่เหมือนกับ "มาม่า" "oriental kitchen" ที่กูได้เคยรีวิวไปก่อนหน้านี้สีต่างกันมากเอาละในเมื่อสีแม่งจืดโคตรเมื่อต้มออกมาเสร็จแล้วแต่พวกมึงสงสัยใช่มั๊ยว่าทำใม" มาม่า ราเมน รส ทงคัตสึ "
ห่อเดียวแม่งดูเยอะจังว่ะไอ้เหี้ยก็จะไม่ให้เยอะได้ไงล่ะไอ้ห่า
ก็กูซื้อมาสองห่อไงล่ะไอ้ห่าทั้งที่ยังไม่เคยลองแดกเหมือนกับพวกมึงนั่นละ
แต่กูขอเบิ้ลและด้วยการที่กูว่าสีแม่งดูจืดนั้นกูเลยไปอบไก่มาเช่นเคยจากที่กูได้เคยรีวิวไป








































หลังจากใส่เนื้อไก่ที่กูได้เตรียมไว้น่าแดกขึ้นมาทันทีเลยใช่ไหมละไอ้ห่า
พวกมึงก็ลองไปดัดแปลงในฉบับของพวกมึงดูละกันแต่รสชาติกินแบบ Originals
ก็ จะกำลังพอดีสำหรับพวกไม่แดกเผ็ดแต่ก็มีรสเผ็ดของในตัวเครื่องปรุง

ปล. เมื่อบางวันที่กูคิดไม่ออกว่ากูจะแดกอะไรดีในมื้อนี้ 
กูก็นึกออกแค่มาม่าแต่กูก็เบื่อมาม่าที่รสชาติแบบเดิม ๆ ก็ออกไปหาซื้อ
กลับมาต้มแดกชีวิตนี้ต้องหาสิ่งใหม่ ๆ ได้ลองแดกไม่ใช่แดกแบบเดิม ๆ ซ้ำ ๆ จำเจ
ข้าวกระเพรางี้ผัดไทหอยทอดข้าวมันไก่เบื่อตายห่า

Ditulis Oleh : Author // 20:54
Kategori:

0 ความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ไอ้ห่าบล็อกกูไม่ใช่พื้นที่โฆษณาเว็บโป๊หรือดาวน์โหลดอะไรของพวกเหี้ย ๆ ที่แม่งจะมามัวแต่โฆษณาโปรโมท Keyword ของพวกมึง ๆ เหี้ย ๆ ป่วน spam ตามบล็อกไปเรื่อยมึงลองคิดใจเขาใจเราเกิดมึงโดนบ้างแล้วจะเป็นยังไงขอให้สมาชิกทุกคนคอมเม้นในทางที่ควรด้วยน่ะไม่ใช่ไอ้พวกเอาแต่ปั่น keyword ให้ได้อันดับของ google พวกเหี้ยที่คอยแต่ป่วนบล็อกชาวบ้าน
ปล. ต้องขออภัยด้วยนะเพื่อสมาชิกที่ต้องปิดคอมเม้นรับเฉพาะสมาชิกบล็อก

 

Blogroll

บทความเก่า ๆ

ขับเคลื่อนโดย Blogger.